چرا انتشارات صدا و سیما ضعیف شده است؟ خبرنگاران - وبلاگ مونوپاد

به گزارش وبلاگ مونوپاد، داشتن بودجه برای نشر های دولتی به یک عادت تبدیل شده؛ عادتی که آن ها را به سمت این می برد که دیگر برای بازگشت سرمایه و خوداتکایی کوشش نکنند. سروش هم از این قاعده مستثنی نیست.

به گزارش گروه فرهنگی وبلاگ مونوپاد، نوشتن و گفتن از حوزه چاپ و نشر برای من همواره لذت بخش است؛ گفتن از مسائلی که می تواند راهگشایی برای این حوزه باشد. سوژه امروزمان هم از آن دست سوژه هایی است که امیدواریم بتواند یاری نماینده به این حوزه باشد. امروز می خواهیم از یک انتشارات بگوییم با سابقه ای 50 ساله؛ انتشاراتی که سابقه آغازش به قبل از پیروزی انقلاب اسلامی برمی گردد و بسیار هم در حوزه کاری اش پیروز بوده است. تیم مدیریتی این انتشارات به تازگی تغییر نموده است و به بهانه همین تغییر سراغ سابقه و ظرفیت های انتشارات سروش رفتیم. چرایی مهم بودن این انتشارات را آنالیز کردیم؛ از ظرفیت ها و مزیت های این انتشارات نسبت به انتشارات های دیگر گفتیم و درکنارش با دو مسئول قبلی این انتشارات مصاحبه کردیم. سروش خاطره ای را برای همه ما در ذهن ایجاد نموده است، خاطره ای از سال های دور با کتاب های خوب و مناسب در حوزه کودک و کتاب هایی که در حوزه رسانه منتشر می کردند و در هیچ جایی این کتاب ها پیدا نمی شد.

سروش چه زمانی به دنیا آمد؟

انتشارات سروش، انتشارات سازمان صداوسیماست که در سال 1346 آغاز به کار نموده است. شرکت انتشارات سروش، وارث نام و آثار واحد انتشارات سروش است که یکی از واحد های سازمان صداوسیما بوده است. مبنای شکل گیری این واحد، انتشار مجله هفتگی سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران به نام تماشا و تشکیل واحد انتشارات تماشا بود. اولین شماره مجله تماشا در 9 اسفند 1346 منتشر و در سطح تهران و شهرستان ها توزیع شد. انتشار مجله مذکور و چاپ کتاب های رادیو و تلویزیونی تا سال 1356 ذیل همین عنوان ادامه داشت. در سال 1356، نام انتشارات به سروش تغییر یافت و شماره 395 مجله مذکور در 30 خرداد 1356 با نام سروش منتشر شد. شماره 435، آخرین شماره قبل از انقلاب سروش بود. تا دوسال سروش هیچ فعالیتی نداشت و بالاخره، سروش جدید با شماره یک در 18 اردیبهشت 1358 منتشر شد و انتشار آن تا امروز ادامه دارد. البته باید این نکته را متذکر شد که در این سال ها انتشار مجله گاهی با افت وخیز همراه بوده است. طی دوره جدید، تجربه های دیگری برای چاپ مجلاتی به زبان های انگلیسی، فرانسوی و عربی حاصل شد که تداوم نیافت. انتشار مجله سروش بچه ها از شهریور 1370 آغاز شد. یک نکته مهم درمورد این انتشارات این است که آغاز انتشار روزنامه جام جم (پیش شماره در روز 16 فروردین 79) در انتشارات سروش بود و قبل از استقلال به صورت شرکت انتشارات جام جم، تا آخرین شماره سال 1382 آن در سروش منتشر می شد.

چرا سروش مهم است؟

انتشارات سروش سابقه ای 53 ساله دارد، سابقه ای که برای کمتر انتشاراتی وجود دارد. سروش به خاطر وابستگی به سازمان صداوسیما، در حوزه ارتباطات و رسانه کار های زیادی انجام داده است. در کنار آن کار های تاریخی هم در این انتشارات زیاد انجام شده و نویسنده های بنامی در این انتشارات کتاب داشته اند. از طرف دیگر شاید سروش تنها انتشاراتی باشد که درکنار تالیف کتاب، مجله هم منتشر نموده است. مجلاتی که برای بچه ها و نوجوانان از طرف این انتشارات منتشر می شد، آنقدر جذابیت داشت که بچه های دهه 60، همه یادشان می آید که چقدر منتظر می ماندند تا سروش کودک و نوجوان را بخوانند و با نویسندگان موردعلاقه شان بیشتر آشنا شوند.

محمد اکبری، سال هاست کتابفروشی دارد و بیشتر کتاب هایش هم در حوزه ارتباطات، رسانه و فرهنگ است. او درمورد انتشارات سروش و اهمیت آن می گوید: سال هاست بین کتاب ها زندگی می کنم، انتشارات سروش را هم بسیار می شناسم، شاید کمتر انتشاراتی مثل سروش به صورت تخصصی در زمینه ارتباطات و مدیریت رسانه کتاب منتشر نموده باشد. اما این انتشارات چند سالی است فعالیتش کم شده است. خیلی اوقات می بینیم تقاضای یک کتاب از سوی مخاطب بسیار زیاد می گردد، اما انتشارات سروش آن را منتشر نمی نماید. ما کتاب هایی در سروش داریم که در هیچ انتشارات دیگری نمی توانیم آن ها را پیدا کنیم، می توانم اسمش را گنجینه بگذارم. چون در آن موقعی که سروش در دهه 70 آغاز به کار تخصصی در این حوزه کرد، جای دیگری برای این موضوع وجود نداشت. یادم می آید خیلی از نویسندگان از هم پیشی می گرفتند تا در سروش بنویسند. همه این ها نشان از اهمیت این انتشارات باسابقه دارد. نکته بعدی اینجاست که کتاب هایی که در این انتشارات و در حوزه فرهنگ و هنر منتشر شده تا به حال در هیچ انتشاراتی دیگر نداشته ایم. اما خب سال هاست که خبری از این انتشار ها نیست.

چقدر کتاب چاپ می گردد؟

با توجه به بودجه ای که در این انتشارات وجود دارد باید هرسال شاهد چاپ کتاب های زیادی باشیم یا حداقل تجدیدچاپ ها زیاد باشد، اما با توجه به جدول زیر متوجه می شویم در برخی سال ها اصلا کتابی (چاپ اول) منتشر نشده است درحالی که می توان بودجه زیادی را که این انتشارات دارد، به شکلی دقیق و در راستای چاپ آثار جدید راهنمایی و مدیریت کرد.

مزیت های انتشارات سروش

یادم می آید یکی از ناشران خصوصی در این سال سخت کرونایی، می گفت: دلم می خواهد یک بار خودم را جای ناشران دولتی با بودجه های زیاد بگذارم، آن وقت یک شب با خیال راحت می خوابیدم و دغدغه هر روزه چاپ کتاب، فروش و خیلی مسائل دیگر را نداشتم. این شاید دغدغه کوچکی از ناشران خصوصی باشد که درحال فعالیت هستند، در گزارشی که درمورد انتشارات سوره مهر هم منتشر کردیم، این نکات را متذکر شدیم که ناشران دولتی از این دست مزیت ها زیاد دارند، انتشارات سروش چاپخانه بزرگی دارد که در آن دستگاه های مختلف چاپ فعال هستند. داشتن چنین ظرفیتی در روز هایی که بیشتر چاپخانه ها مسائل زیادی دارند، بسیار یاری نماینده است. مزیت وجود این چاپخانه، دستگاه هایی است که در کمتر چاپخانه ای وجود دارد و می تواند برای آن ها درآمدزایی هم داشته باشد و با چاپ کردن کتاب های ناشران دیگر، از این بخش برای خودشان درآمدزایی نمایند. یکی دیگر از ظرفیت های انتشارات سروش، مجلات آن بود. خیلی از مجلاتی که در دهه 70 و 80 منتشر می شدند الان دیگر وجود ندارند و چاپ شدن این مجلات نشانه خوبی برای سروش است و می توانست به فروش کتاب ها هم یاری کند. معمولا انتشارات بزرگ برای بالابردن سبد فروش آثار خودشان، علاوه بر اینکه از کتابفروشی های سراسر کشور بهره می برند خود نیز فروشگاه و مراکزی را دایر می نمایند که بتوانند محصولات شان را به دست مخاطب برسانند. انتشارات سروش دو فروشگاه در بهترین نقاط شهر تهران دارد که به گفته یکی از فعالان صنعت نشر این انتشارات اگر به همین دو فروشگاه تکیه کند، به راحتی می تواند درآمد داشته باشد و شاید حتی به بودجه ای هم که از سازمان صداوسیما می گیرد، احتیاج نداشته باشد.

بودجه ای برای هیچ!

داشتن بودجه برای نشر های دولتی به یک عادت تبدیل شده؛ عادتی که آن ها را به سمت این می برد که دیگر برای بازگشت سرمایه و خوداتکایی کوشش ننمایند. سروش هم از این قاعده مستثنی نیست. بودجه ای که سروش طی این سال ها از سازمان صداوسیما گرفته است، رقمی بین 8 تا 10 میلیارد تومان بوده است که این بودجه طی تفاهمنامه ای که انتشارات با سازمان دارد، به آن ها تعلق می گیرد. گاهی حتی این بودجه فقط خرج کارمندان می گردد و حتی برای تالیف کتاب ها هم استفاده نمی گردد! که این مساله بسیار مهم است.

در گفت وگویی که با یکی از کارمندان این انتشارات داشتیم، وی می گوید: واقعا این بودجه برای کار انتشارات حتی با توجه به تورم این سال ها کفایت می نماید. می توان با تقسیم کار ها و همچنین درآمدزایی از فروشگاه ها، حتی بودجه را کمتر کرد. اما خب این اتفاق در انتشارات نمی افتد و گاهی شاهد این هستیم که مقدار کمی از این بودجه برای چاپ کتاب اختصاص پیدا می نماید و بقیه فقط خرج کارمندان می گردد! درحالی که می دانیم باید این بودجه صرف چاپ کتاب و حق التالیف نویسندگان گردد. از طرف دیگر ما نویسنده ای در اینجا داریم که حدود 30 سال است حق التالیف خود را نگرفته، حتی کتابش تجدیدچاپ می گردد، اما درنهایت انتشارات، پول نویسنده را نمی دهد. خب این مسائل در کار بسیار تاثیرگذار است. باعث دلسردی نویسندگان از کار با انتشارات می گردد. می توان از همین بودجه 10 میلیاردی، استفاده کرد و برای پیشبرد کار و چاپ کتاب و تعامل با نویسندگان، انتشارات را به آن نقطه اوجش برگرداند.

کندی فرایند فراوری به خاطر ساختار کارمندی

حسین نظری هم در یک دوره ای معاون فرهنگی انتشارات سروش بوده است و نکات جالبی درمورد این انتشارات دارد و درباره اهمیت این انتشارات می گوید: انتشارات سروش باتوجه به پیشینه درخشان در فراوری آثار فاخر از نویسندگان و پدیدآورندگان بنام، یکی از سرمایه های ملی و پراهمیت صنعت نشر ایران محسوب می گردد. یادم هست که به یکی از مدیران سابق انتشارات گفتم اگر شما ورودی جدید آثار را نیز برای مدتی مسدود کنید، با این حال تنها با تجدید چاپ آثار فاخر گذشته و به روزآوری این آثار، دیگر احتیاجی به بودجه سازمان نخواهید داشت؛ آثاری همچون قانون ابن سینا، موسیقی کبیر، حافظ نامه، تاریخ طبری، تاریخ فلسفه، ریتم در موسیقی و.... از مجموع بیش از 1600 عنوان کتاب فراوریشده در انتشارات سروش بیش از 500 اثر فاخر و قابل بازنشر و اقتصادی موجود است که مخاطبان زیادی خواستار خرید و تهیه آن ها هستند، ولی متاسفانه یا فراوری آثار متوقف شده یا به همان شکل و شمایل گذشته و خیلی ضعیف فراوری می گردد. او درمورد شرایط حال حاضر انتشارات سروش می گوید: متاسفانه هرچه پیش می رویم، فراوری آثار معمولی (نه ضعیف) در انتشارات سروش بیشتر می گردد. در سال های اخیر کمتر دیده شده که اثری فراوری گردد که بتواند حرفی در خور شأن و صندلی انتشارات سروش بزند و حداقل در مجامع فرهنگی مطرح گردد. شاید آخرین اثری که این ویژگی را داشته باشد بتوان از کتاب خشت و خیال نام برد که بعد از سال ها اصلاح و تکمیل توسط مؤلفان اثر (مهندس نوایی و حاجی قاسمی) آماده نشر شد و اواخر سال 1396 روانه بازار نشر شد و البته جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی را نیز از آن خود کرد. نظری چهار مورد را نقاط ضعف سروش برمی شمارد: ساختار دولتی و ضعف مدیریت (انتخاب مدیر انتشارات با بازه زمانی کوتاه)، عدم برنامه ریزی برای فراوری، فروش و بازرگانی آثار (بنا به دلیل گفته شده در بالا)، تعداد زیاد نیروی انسانی (برعکس مراکز نشر پیروز در بازار کتاب)، کندی فرایند فراوری آثار به دلیل ساختار کارمندی و عدم نظارت بر کارها.

او درمورد نقاط قوت این انتشارات هم می گوید: داشتن محل مناسب و عدم پرداخت اجاره بها، دریافت بودجه تعیین ماهانه و عدم بازپرداخت، داشتن انبوهی از آثار فاخر گذشته و امکان بازفراوری آثار (درصورت شناخت درست بازار کتاب)، داشتن اعتبار در بین مؤلفان، مترجمان، هنرمندان، مخاطبان کتاب و بازار نشر ازجمله مواردی است که سروش می تواند از آن ها استفاده کند و ناشران زیادی از این امکانات بی بهره هستند. نظری درمورد بهبود شرایط انتشارات سروش هم می گوید: راه های زیادی جهت برون رفت از این شرایط وجود دارد؛ آنالیز درست نقاط ضعف و قوت و مشورت با اهل فن و مدیران گذشته بسیار راهگشا خواهد بود. یکی از مهم ترین موارد، خروج انتشارات سروش از مبنای دولتی و کارمندی و استقلال کاری و اقتصادی خواهد بود. در این صورت است که برای بقا و دیده شدن کوشش خواهد شد. تا زمانی که مدیران انتشارات برای فراوری و فروش آثار کوششی مانند ناشران خصوصی نداشته باشند، اوضاع خراب تر هم خواهد شد و روزی فرامی رسد که از این انتشارات وزین تنها نامی و یادی باقی خواهد ماند.

مدیر انتشارات سروش:

سروش هم بودجه تعیین ندارد

سعید کرمی چند ماهی است که مسئولیت مدیریت انتشارات سروش را به عهده گرفت است. به سراغ او رفتیم تا در خصوص برخی از نظرات و نقد هایی صحبت کنیم که در خلال مصاحبه با کارشناسان حوزه نشر و نویسندگان مطرح شده بود. او در ابتدای صحبت هایش به کار هایی اشاره نمود که در چند ماه اخیر در انتشارات سروش به نتیجه رسیده است و در این باره گفت: انتشارات سروش پیشینه خوبی دارد و در برخی حوزه ها به عنوان یک نشر به نوعی عمومی و در جهاتی تخصصی شناخته می گردد. در حوزه های تخصصی مثل رسانه و فرهنگ و هنر که به آن شناخته می شویم در سال آینده ورود جدی خواهیم داشت. ان شاءالله در سال آینده حوزه هایی را تقویت خواهیم کرد که مخاطبان سروش با آن ذهنیت و از آن خاطره دارند. مثل رسانه و حوزه های تخصصی فیلم و عکس و تلویزیون. البته برای حوزه های عمومی تر هم برنامه خواهیم داشت. ولی انتشارات سروش در حوزه های تخصصی ورود جدی خواهد نمود. درحال حاضر بحث توسعه رسانه ای در فضای جدید بسیار داغ است و انتشارات سروش حتما در این حوزه فعالیت خواهد داشت.

برخی از حوزه ها، حوزه دایره المعارف ها و دانش نامه هاست که قبلا سروش در این حوزه بسیار کار نموده بود و می خواهیم در سال جدید حتما به این موضوع بپردازیم و آن را تقویت کنیم. بخش هایی از کار در این حوزه بلاتکلیف و ناتمام مانده بود که می خواهیم این را به انتها برسانیم و تمام کنیم. ذیل این موضوع درمورد فرهنگ نامه جنگ ها کاری را درحال انجام داریم که بسیار مجموعه جذابی خواهد شد. یکی دیگر از حوزه هایی که مخاطبان خاص خودش را دارد، حوزه اندیشه و فلسفه است. کتاب های فاخری در این حوزه خواهیم داشت و نکته مهم در باب این حوزه، موضوعات جذابی است که برای چاپ کتاب انتخاب کردیم. مدیر انتشارات سروش با اشاره به اهمیت و سابقه آثار تاریخی این انتشارات گفت: چند وقتی است که چاپ کتاب در این حوزه متوقف شده بود. متاسفانه ترجمه کتاب هایی از تاریخ که به نوعی مرجع هستند و می توانند در تحقیق های مختلف مورد استفاده قرار بگیرند هم صورت نگرفته است، اما ما برای سال پیش رو تقریبا 10 عنوان کتاب ترجمه در این حوزه خواهیم داشت. کرمی افزود: این قابلیت وجود دارد ما مباحثی که به صورت مصاحبه در رادیو و تلویزیون پخش می گردد را با یک ویراست قابل توجه به صورت آثار مکتوب منتشر کنیم. مدیر انتشارات سروش همچنین درباره بازنشر کتاب های قدیمی این انتشارات گفت: یک نکته ای که باید به آن توجه کنیم این است که از نظر حرفه ای نسبت تجدیدچاپ به چاپ اول باید دوبرابر باشد. اگر نشری این راه را برود می توانیم بگوییم که این نشر حرفه ای است که در این مدت کوتاه 40 عنوان را تجدیدچاپ کردیم؛ خیلی از کتاب ها شاید سال ها بود تجدید چاپ نشدند و حالا وارد این مرحله شدند. برخی از این ها هم کاملا تغییر نموده اند و بازنشر شدند. پیش بینی ما این است که 20 عنوان دیگر را تجدیدچاپ خواهیم کرد. برای ما مهم است که این کتاب های قدیمی دوباره چاپ شوند. کرمی درباره درآمدزایی برای انتشارات که مساله مهمی است، می گوید: به نظرم نشری می تواند پیروز باشد که به اقتصاد حوزه نشر توجه داشته باشد.

برخی مولفه ها در این حوزه مهم است. یکی از مولفه ها الان کتاب های درسی است که می تواند برای یک انتشارات درآمدزایی کند. کتاب های درسی که اساتید درمورد آن نوشته باشند و البته یک نکته مهم درمورد این کتاب ها این است که کتاب هایی باید منتشر شوند که با احتیاج های جامعه تناسب داشته باشند. این مساله خیلی می تواند یاری کند. یک فرد دنبال کتابی است که حوزه دانشی یا مهارتی خودش را تقویت کند اگر نشر به ذائقه و احتیاج مخاطب توجه کند می تواند گام مهمی را بردارد. ما باید بدانیم که برای مخاطب چه چیز هایی مهم است و به چه چیز هایی توجه دارد، مثلا الان احتیاج به اقتصاد دیجیتال برای بخشی از جامعه مهم است پس در این مورد باید کتاب عرضه گردد. البته یک مولفه بسیار مهم دیگر این است که حوزه نشر، حوزه فرهنگ است. ما امروز با یک اوضاع و احوالی روبرو هستیم که تیراژ کتاب بسیار پایین است. امروز احتیاج داریم دولت حمایت کند که هم کتاب های فاخر منتشر گردد و هم اینکه کتاب های متنوع از حوزه های دیگر. البته باید این نکته را بگویم که ما هم مثل انتشاراتی های دیگر بودجه تعیینی نداریم و باید اقتصاد خودگردان داشته باشیم.

جدایی از صداوسیما، راه نجات سروش

امیرمسعود شهرام نیا در فاصله سال های 1379 تا 1383 مسئولیت معاونت فرهنگی انتشارات سروش را به عهده داشته است. شهرام نیا درمورد اهمیت این انتشارات می گوید: اهمیت انتشارات سروش در مقاطع مختلف متفاوت است. قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، مدیران تلویزیون احساس می کردند به یک رسانه مکتوب احتیاج دارند که پازل رسانه ای اش را تکمیل کند و برای همین این انتشارات متولد می گردد. بعد از پیروزی انقلاب سروش نقشش پررنگ تر شد، چون دسترسی به منابع داشت و همین به فعالیت هایش یاری می کرد و از همین جا سروش به یکی از جدی ترین انتشارات هایی که در حوزه فرهنگ و هنر فعالیت می کرد تبدیل شد. این اتفاق تا دهه 80 ادامه پیدا کرد و تقریبا می توان گفت سروش رقیبی نداشت و بلامنازع یکی از ناشرانی بود که کار های خوبی در این حوزه کرد.

او ورود ناشران خصوصی را یکی از دلایل فعالیت کم سروش می داند و می گوید: از زمانی که بخش خصوصی وارد حوزه نشر شد، فعالیت های انتشارات سروش کم شد. برای همین به نظرم باید از همان زمان سروش تخصصی تر کار می کرد، آن هم در حوزه هایی که پیشرو بود؛ مثل ارتباطات و رسانه.

شهرام نیا ادامه می دهد: هرچه جلوتر آمدیم، تعداد رسانه ها بیشتر شد، از آن طرف تعداد ناشران هم بیشتر شد، اما نکته مهم این است که اهمیت انتشارات سروش در این است که این انتشارات را مکمل جدی فعالیت های رسانه ای قرار داده بود. البته من از شرایط فعلی این انتشارات خبر ندارم، اما یکی از ایراد های انتشارات سروش که از ابتدا با آن درگیر بوده است و همین باعث می گردد این انتشارات دوران افول فراوانی را تجربه کند و حتی در دوران اوج آن هم وجود داشته است، وابستگی بیش از حدش به صداوسیما است. این وابستگی به ضرر این انتشارات تمام شده که به همه دوران مدیریت این انتشارات برمی گردد و فقط منحصربه یک زمان نیست.

شهرام نیا معتقد است خودگردان نبودن انتشارات سروش یک مساله مهم است و می گوید: سروش هیچ وقت خودگردان نبوده است. داشتن بودجه از سازمان، داشتن ساختمانی جداگانه بدون پرداخت اجاره بها، خرید کاغذ با نرخ مناسب تر و دولتی، همه این ها باعث می گردد تا بخواهد به راحتی توسعه ایجاد کند. ببینید، اینکه یک ناشر به بخش دولتی وابسته باشد، هیچ ایرادی ندارد، اما زمانی می تواند ادعا داشته باشد که کار های مختلف انجام داده باشد که در اولین قدم، پس از این همه سال فعالیت، حداقل خودگردان اداره گردد. مهم است که این اتفاق بیفتد، وگرنه بیماری این انتشارات ادامه پیدا می نماید، چون تعداد پرسنل بسیار زیاد است و درنتیجه هزینه ها زیاد است و این ها وابسته به بودجه سازمان هستند.

شهرام نیا با اشاره به راه خروج از رکود برای این انتشارات می گوید: اگر بخواهم صریح و بدون تعارف صحبت کنم، باید بگویم راه خروج از رکود انتشارات این است که خصوصی گردد. مثلا یکی از راه های خصوصی شدن می تواند این باشد که حتی سهامش را به پرسنلش واگذار کند. اگر نخواهیم اینقدر جسورانه صحبت کنیم، باید مدیران انتشارات به دنبال راهی باشند که سروش بتواند خودش را اداره کند. ازلحاظ امکانات سروش اوضاع خوبی دارد و می تواند در خصوصی شدن خودش را اداره کند.

این مدیر نشر درمورد نقطه ضعف این انتشارات می گوید: یکی از نقاط ضعف انتشارات سروش، استفاده نکردن از مدیران حرفه ای است. معمولا برای این انتشارات حرفه ای بودن مدیر لحاظ نشده است. همواره سعی شده از چهره های مختلف سیاسی یا فرهنگی استفاده گردد. اگر مدیریت حرفه ای که بنگاهداری در نشر را بلد باشد در این انتشارات فعال می شد، می توانست بسیار یاری نماینده باشد. خیلی از ناشران خصوصی در این تب وتاب کرونا هم توانستند خودشان را نجات دهند و درآمدزایی داشته باشند. این خیلی موضوع مهمی است که یک مدیر حرفه ای نشر در این انتشارات فعالیت کند. البته من با مدیران فعلی سروش آشنایی ندارم و قضاوتی درمورد الان نمی کنم. در برخی دوره ها که مدیران را می شناختم، چهره های فرهنگی یا سیاسی ای بودند که در سازمان هم دوره ای مشغول به خدمت بودند و این مساله نبودن مدیران حرفه ای که به حوزه نشر آشنا باشند، به شدت به سروش آسیب زده است.

شهرام نیا سروش را دارای سرمایه هنگفتی در قالب محتوا می داند و می گوید: یکی از مزیت های این انتشارات همین مساله است و قالب مدیران این انتشارات از آن غافل هستند. مجموعه کتاب های سروش گنجینه گهرباری است که در کمتر انتشاراتی ما این متن های قوی را داریم. یادم هست که در یکی از نمایشگاه های خارجی که در آن موقع شرکت می کردیم، برای سروش یک غرفه گرفته بودیم و من برخی از کتاب های قدیمی را برده بودم و واقعا برخی از این کتاب ها برای مخاطبان برون مرزی بهت آور بود و تحسین می کردند، ولی باید ببینیم چقدر از این محتوا مورد بازبینی قرار گرفته است؛ کاری که در انتشارات امیرکبیر انجام گرفته است. از این کتاب های قدیمی در سروش زیاد وجود دارد و قابلیت این را دارد که در شکل ها و سایز های مختلف منتشر گردد. درواقع بازانتشار صورت بگیرد. حتی درمورد مجلات سروش کودک که سال ها است منتشر می گردد یا سروش نوجوان که محتوای زیادی دارد، می توان از آن ها استفاده کرد، مثلا قیصر امین پور هم در این مجلات نوشته و این خودش گنجینه ای است که با بازنشر دوباره می توان از آن ها استفاده و درآمدزایی کرد.

او در انتها صحبت هایش گفت: به نظرم مشکل توزیع کتاب های سروش باوجود داشتن فروشگاه برای خودش همچنان وجود دارد و شما کمتر کتاب های این انتشارات را در کتابفروشی ها یا حتی در فروش آنلاین می بینید و هیچ وقت نتوانسته توزیع گسترده و خوبی داشته باشد. جا دارد این کار صورت بگیرد و با توزیع مناسب می توان این مشکل را حل کرد. نقطه قوت و سرمایه بزرگ و ارزشمند این انتشارات، نویسندگان آن هستند که البته پرداخت ها خوب انجام نشده و رفتار مناسبی با این نویسندگان صورت نگرفته و به نظرم جا دارد این آدم ها تکریم و دعوت به کار شوند. در گذشته، یک سری نشست های سالانه یا برنامه های مختلف و جشن ها گذاشته می شد و این نویسندگان تکریم می شدند و خیلی از آن ها افتخار این را داشتند که با سروش همکاری نمایند و این انتشارات را پشت و پناه خود می دانستند. اما باوجود رفتار های نامناسب، حالا از این انتشارات دل چرکین هستند و باید این مساله حل گردد.